Χθες βράδυ, κατάφερα επιτέλους να δω το "a serious man" των Coen. Και θα ήθελα να ξέρω τι συμβαίνει μέσα στα μυαλά τους, ή τουλάχιστον σε ένα από τα δύο.
Για να μην παρεξηγηθώ το φιλμ ήταν καλό, χωρίς να φθάνει όμως τις καλύτερες στιγμές τους (Big Lebowsky, Fargo και Βarton Fink που δεν έχω δει) και χωρίς ακόμα να μπορεί να προσφέρει σ'ενα μέσο θεατή δύο απολαυστικές ώρες με ότι και αν σημαίνει αυτό.
Βεβαία, θα πρέπει να πω, πως δεδομένου ότι πήγα Σάββατο βράδυ, ή μικρή Όπερα στην Ακαδημίας ήταν ασφυκτικά γεμάτη. Τι να πω, το κέντρο της Αθήνας αγαπά Coen!
Σ'αυτό το φιλμ, το δίδυμο ανασύρει μνήμες, εντυπώσεις, διαθέσεις από την παιδική του ηλικία στα πλαίσια της εβραϊκής κοινότητας που μεγάλωσαν την δεκαετία του 60. Σπεύδω να σας προλάβω όμως: καμία διάθεση νοσταλγίας, απολύτως! Ουδεμία μελαγχολική αναπόληση της χαμένης αθωότητας, απολύτως!
Ε! και με τι ασχολούνται τέλος πάντων? Με την ζωή ενός ταλαίπωρου καθηγήτη φυσικής, από την στιγμή που η σύζυγος του ανακοινώνει την πρόθεσή της να τον εγκαταλείψει και τις ακατανόητες κακοδαιμονίες που τον "δέρνουν" ανηλεώς. (η γυναίκα του τον ξεσπιτώνει, η παραβατική συμπερίφορά του αδερφού του, συκοφαντικές επιστολές στην εργασία του, απειλές από δυσαρεστημένους φοιτητές του, φέσια από τον γιό του, τροχαίο ατύχημα ...)
Πέρα από το ότι παρακολουθώντας το, θα έχεις την ευκαιρία να εντρυφήσεις σε κάθε εβραϊκη θρησκευτική τελετή με την βοήθεια πλειάδας εκλεκτών ραββίνων,οι Coen έχουν στρατολογήσει για τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο ρόλο, ένα σύνολο από απίστευτες φυσιογνωμίες.
Εδώ για μένα βρίσκεται και το ενδιαφέρον αυτού του φιλμ. Ξεδυπλώνεται μπροστά σου μια δίτομη ανθρωπογεωγραφία εβραϊκών "φυσίκ" μιας άλλης εποχής που φαντάζει σαν χάρτης ανεξερεύνητης νήσου.
Παρότι δεν θα μπορούσα να ξέρω πως έμοιαζαν οι τύποι που συναντούσαν οι Coen στις γειτονίες τους, είμαι σίγουρος, πως θα ήταν κάπως έτσι. Εξαιρετικά απολαυστικές βρήκα κάποιες κυριούλες, σε ρόλο γραμματέως ραββίνου, λυκειάρχου, καθηγητή, με επιπλέον κιλά, υπερφίαλα χτενίσματα, φλοράλ ρομπίτσες και σκούρους κοκκάλινους σκελετούς γυαλιών.
Δεν παραλείψω ν'αναφέρω την εξαιρετικής ακρίβιας δουλειά που έχει γίνει στο production design. Η άνευρη, γκρίζα εβραϊκή suburbia των sixties αποδίδεται μοναδικά!
Τα φιλμ των Coen είναι αταξινόμητα, είναι μια κατήγορία από μόνα τους. Πολύ περισσότερο τούτο, το πιο πρόσφατο πόνημά τους.Τι είδους φιλμ είδες θα σε ρωτήσουν, και μπορείς ν'απαντήσεις μονολεκτίκα: Coen, και οι άλλοι είσαι σίγουρος ότι θα καταλάβουν.
Εν αναμονή του επόμενου φιλμικού παράδοξου, που θα ενώσει επιτέλους ξανά τους τρομερούς αδελφούς με τον Big Lebowsky-dude-Jeff Bridges στον ίδιο ρόλο που χάρησε το όσκαρ στον John Wayne, θα κλείσω επαναλαμβάνοντας τον στίχο που ακούγεται σαν leitmotif καθόλη την διάρκεια του φιλμ.
" Don't you want somebody to love, don't you need somebody to love"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου